Nauczyciele muszą uznać, jak ważne jest, aby uczniowie znali i stosowali różnorodne strategie. Nauczanie strategii może odbywać się bezpośrednio lub pośrednio. W tym drugim przypadku nauczyciel może zlecić uczniom zadanie i podać model procesu dociekania lub zadać kluczowe pytania. Na przykład podczas czytania nauczyciele mogą wyraźnie pokazać uczniom, jak zarysować ważne punkty w tekście i jak je podsumować.
Początkowa pomoc nauczyciela
Mogą pomóc w tym procesie, biorąc udział w dyskusji i zadając krytyczne pytania. W naukach ścisłych nauczyciele mogą pokazać uczniom, jak przeprowadzać eksperymenty: jak formułować hipotezy, jak prowadzić systematyczny zapis swoich odkryć i jak je oceniać. Ważne jest, aby uczniowie nauczyli się korzystać z tych strategii samodzielnie i nie zawsze polegali na nauczycielach, którzy zapewnią im niezbędne wsparcie. Nauczyciele muszą stopniowo zmniejszać swoją pomoc i pozwalać uczniom brać większą odpowiedzialność za swoją naukę.
Termin „samoregulacja” jest tutaj używany, aby wskazać na zdolność uczniów do monitorowania własnej nauki, rozumienia, kiedy popełniają błędy i wiedzy, jak je poprawiać. Samoregulacja to nie to samo, co bycie strategicznym. Ludzie mogą stosować strategie mechanicznego uczenia się, nie będąc w pełni świadomymi tego, co robią. Samoregulacja polega na opracowaniu konkretnych strategii, które pomagają uczącym się oceniać proces uczenia się, sprawdzać zrozumienie i korygować błędy, jeśli to konieczne.
Gdy uczeń staje się starszy
Samoregulacja wymaga refleksji w sensie świadomości własnych przekonań i strategii. Refleksja może rozwijać się poprzez dyskusje, debaty i eseje, w których dzieci są zachęcane do wyrażania swoich opinii i ich obrony. Kolejnym ważnym aspektem refleksji jest umiejętność odróżnienia pozorów od rzeczywistości, potocznych przekonań od wiedzy naukowej itp.
Czasami istniejąca wiedza może stanąć na drodze do zrozumienia nowych informacji. Chociaż często ma to miejsce w przypadku uczenia się przedmiotów ścisłych i matematyki, może to dotyczyć wszystkich dziedzin przedmiotowych. Dzieje się tak, ponieważ nasze obecne rozumienie świata fizycznego i społecznego, historii, teoretyzowania o liczbach itp. jest wytworem tysięcy lat działalności kulturowej, która radykalnie zmieniła intuicyjne sposoby wyjaśniania zjawisk. Na przykład w dziedzinie matematyki wiele dzieci popełnia błędy podczas używania ułamków, ponieważ stosują reguły, które odnoszą się tylko do liczb naturalnych.
